مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم
امشب به مـلائك خـبری تـازه رسیده لبخـنـد نجـات از نـفـس صبـح دمـیده یك صبحـدم و این همه اعیاد كه دیده اعیاد خدا گشته از این صبح پـدیـدار ای بـحـر تـجـلا! گـهـرت بـاد مبارك ای طـور نبـوّت! شـجـرت باد مبارك دامان تو تا حـشر بود مطـلع الانـوار ای گمشدگان! گـمشدگان! راهـبر آمد در عـرصۀ بـیـدادگـری، دادگـر آمـد آمـد به جـهـان قافـله را قـافـلـه‌سـالار تـوحــیـد بـود لالـۀ بـسـتــان مـحــمـد جـبـریـل بود مـرغ گـلـسـتان مـحـمـد از قــول خــدای احــد و قــادر دادار این نور جمال ازل، این خالق نور است این هم سخن موسی، در وادی طور است این است كه گل سبز كند از شرر نار این است كه او بود و همه خلق نبودند این است كه با نام خوشش نامه گشودند با این همه كردند به عجز سخن، اقرار این است كه تـوحـید از او نام گـرفته این است كه خورشید از او وام گرفته سر تا قـدم از عـلم الهی شده سرشار ای جـان هـمه عـالـم و آدم به فـدایت ای هستی هستی كمی از لطف و عطایت این ذكر الهی است كه دائم شده تكرار ای چرخ كهن خاك ره طفل صغیرت روشنـگـر بـزم ازلـی روی مـنـیـرت پیـوسـته نمـودنـد به آقـایـی‌ات اقـرار اوصاف تو چون وصف خدا فوق حساب است قرآن تو را سلطه بر این چار كتاب است تو مهری و روز همه بی‌توست شب تار مـا امّـت وحـی و تو وحی آور مـایی تا هـست خـدایـی خـدا، رهـبـر مـایی بی‌نور تو، توحید محال است، نه دشوار بی‌دست تو حق بر روی كس در نگشاید بی‌دوسـتـی‌ات حـمـد خـداونـد نشـایـد گیرم ز عـقـیق همه ریزد دُر شهـوار |